Jij telt mee !

print

 

Wil jij zelf beslissen over je verblijfregeling? Volgens de wet kan dat niet. Tot je achttien bent, beslissen je ouders of beslist de rechter. Je kan wel meetellen.

 

Kinderen hebben het recht hun mening te zeggen over regelingen die over hen gaan. Je ouders en de rechter moeten je mening ernstig nemen zelfs al kunnen ze niet altijd doen wat jij wil. Maak voor jezelf een Dit-vind-ik-belangrijk-lijst. Dat is een goede start.

 

Meetellen als je ouders beslissen

 

Vertel je ouders wat jij belangrijk vindt en geef hen jouw belangrijk-lijst. En kijk wat ze ermee doen. Je ouders kunnen je lijst meenemen naar de notaris of bemiddelaar of advocaat, of naar de twee advocaten. Zo komt je stem daar aan bod. Verwacht niet dat je zeker zal krijgen wat je vraagt. Uiteindelijk beslissen je ouders samen wat het beste is voor jou, en dat kan anders zijn dan wat jij wil.

 

Meetellen kan ook zijn: je ouders tonen dat je hen vertrouwt. Wat doen je ouders als je hen zegt 'Ik weet dat jullie goede beslissingen over mij zullen nemen.'? Blijf toch ook maar zeggen wat jij belangrijk vindt. Dan kunnen ze er rekening mee houden.

 

De meeste jongeren willen eigenlijk niet mee beslissen (dat is de verantwoordelijkheid van de ouders) maar zeker wel meetellen. Ze willen een beetje kunnen 'kiezen' maar niet te veel. Dat verandert. Als jongeren ouder worden dan willen ze sommige dingen wel degelijk mee bepalen. De overgangsdagen of -uren bijvoorbeeld of de vrijetijdsactiviteiten of de vakantieplanning, de schoolkeuze,  studierichting, wat doen met het zakgeld, om hoe laat thuis zijn, de organisatie van het verjaardagsfeest, bij wie blijven slapen,.... Juist: thuis veel gepalaver en onderhandelen over hoe mee bepalen waarover.

 

Meetellen als een rechter beslist

 

Als je ouders geen akkoord vinden over je verblijf dan beslist een rechter. Er zijn verschillende rechters die kunnen beslissen over je verblijfsregeling. Als de jeugdrechter beslist dan moet hij elke jongere ouder dan twaalf jaar uitnodigen om persoonlijk door hem gehoord te worden. Andere rechters mogen je ook uitnodigen. Je bent niet verplicht naar de rechter te gaan. Als je een brief van de rechter ontvangt waarin hij je uitnodigt voor een gesprek, mag je antwoorden dat je liever geen gesprek met de rechter hebt. Je mag ook gewoon niet naar de rechter gaan zonder antwoord.

 

Als de rechter je niet uitnodigt dan kan jij zelf de rechter een gesprek vragen. Schrijf de rechter dan een brief. Vraag je ouders de naam en het adres van de rechter. Vergeet je eigen naam en adres niet te schrijven. En steek eventueel je belangrijk-lijst als bijlage bij je brief.  'Geachte rechter, mijn ouders gaan uiteen. U zal beslissen wanneer ik bij mijn moeder ben en wanneer ik bij mijn vader ben. Ik zou u graag zeggen wat ik belangrijk vind. Mag ik met u een gesprek hebben? Bedankt voor uw antwoord.'

 

Als je een gesprek met de rechter hebt, bereid je dat gesprek best goed voor. Vraag wat hulp van iemand die je vertrouwt. Als je dat gemakkelijk vindt, stuur dan je belangrijk-lijst naar de rechter of lees de lijst bij de rechter voor. Verwacht niet dat de rechter je zal geven wat je vraagt. De rechter moet goed naar jou luisteren maar uiteindelijk moet hij beslissen wat hij denkt dat het beste voor je is. En dat kan iets anders zijn dan wat jij wil.

 

Als je liever niets aan de rechter schrijft of zegt, dan is dat ook begrijpelijk. Kinderen zijn voorzichtig. Zij willen niet kiezen voor mama of voor papa, niet als hun ouders samenwonen en niet als hun ouders apart wonen. De rechter is ook voorzichtig. Hij vraagt een kind niet bij wie het wil wonen - bij mama of bij papa. Misschien wil je in elk geval vermijden dat wat je zegt zou kunnen begrepen worden als partijtrekken. Dan ga je niet naar de rechter of dan zeg je de rechter dat je geen partij wil trekken.