Een rechter beslist |
 |
Soms is er door de scheiding zoveel verdriet en kwaadheid dat zelf beslissen een onmogelijke opdracht is.
Het mag niet te lang duren vóór de regelingen er zijn. Dat is niet goed voor je moeder, niet goed voor je vader en niet goed voor jou en je broer of zus. Als je ouders niet kunnen beslissen, dan kan een rechter beslissen. Dan is er duidelijkheid. Dan weet iedereen wat hij moet doen. Dan kan er rust komen.
Je ouders hebben elk een advocaat. Die twee advocaten hebben geluisterd naar je moeder en je vader. Ze hebben met elkaar onderhandeld en een regeling gezocht die je beide ouders kunnen aanvaarden.
Dat is niet gelukt. Dan proberen de advocaten de rechter te overtuigen. Ze 'pleiten'.
De rechter luistert naar de twee advocaten. De advocaat van je moeder legt de rechter uit waarom wat moeder wil, het beste is voor jou. De advocaat van je vader legt de rechter uit waarom wat vader wil, het beste is voor jou.
Zeg je ouders wat jij belangrijk vindt. Dan tel jij ook mee. Als je dat wil dan kan jij ook de rechter vertellen wat jij belangrijk vindt.
De rechter denkt na over je moeder en vader en jou en over je broer en zus. En hij vraagt zich af: Wat vind ik, rechter, de beste regeling voor de kinderen? Dat kan iets anders zijn dan wat je mama of papa willen. Of dat kan zijn wat je mama óf je papa wil. Of het is iets tussenin.
Wat de rechter de beste regeling voor jou vindt, vind jij misschien een goede regeling. Of net niet. Toch moet iedereen zijn beslissing aanvaarden.
Bijna altijd beslist de rechter dat ouders samen het gezag over hun kind behouden. Slechts heel zelden beslist hij dat slechts één ouder gezag heeft, bijvoorbeeld als een ouder heel erge dingen gedaan heeft.
De rechter onderzoekt of het voor de kinderen goed is dat ze evenveel tijd bij hun mama en bij papa zijn. Hij beslist dat ze evenveel tijd bij elke ouder zijn. Of hij beslist dat ze meer tijd bij één ouder zijn. Heel af en toe beslist hij dat de ontmoetingen met een ouder gebeuren op een veilige plek.
De rechter beslist hoeveel geld een ouder elke maand moet betalen aan de ouder die de betalingen doet. Dat geld noemt men onderhoudsgeld of alimentatie.
Als de rechter heeft beslist wat goed is voor de kinderen dan schrijft hij alle regelingen op. In dat plan staat alles wat hij over de kinderen geregeld heeft: Wie heeft gezag over de kinderen? Waar verblijven de kinderen? Wie betaalt wat voor de kinderen? Van dat plan maakt de rechter een vonnis. Dan moet iedereen doen wat in zijn vonnis staat.
Soms beslist de rechter ook over andere dingen dan gezag, verblijf en kosten. Zoals: naar welke school de kinderen moeten gaan, of ze naar de muziekles moeten, en of ze zedenleer of godsdienst volgen. Dat is nodig als ouders daarover blijven ruzie maken. De rechter zorgt dan voor duidelijkheid en rust. De ouders moeten dan stoppen met kibbelen over de kinderen.