Eva Mijn ouders zijn vorig jaar gescheiden

print

 

Ik dacht dat ik mijn moeder nooit meer zou terugzien

 

Hey! Mijn ouders zijn vorig jaar gescheiden. Ik vond dat mega-erg. Er ging zoveel door mijn hoofd dat ik niet wist wat ik ermee moest doen. Ik kon triestig zijn en dan opeens woest. Het was redelijk verwarrend. Alle dagen piekertijd. Dat was een goede zaak voor mijn vioollessen. Heel veel viool spelen, en veel badminton spelen: dat was het enige dat mij toen kon kalmeren.

 

Ik was echt over mijn toeren vorig jaar. Mijn moeder verhuisde onaangekondigd. Ik wist wel dat er een scheiding in de lucht hing, maar toch. Ik heb haar dan een tijdje niet gezien. Nu weet ik dat het slechts enkele weken waren maar toen dacht ik dat ik haar nooit meer zou terugzien. Ik was zo in paniek dat ik haar - voor de eerste keer in mijn leven! - een brief heb geschreven. Geen mail, een brief. Mama, ik mis je. Melig niet? Maar voor mij was het helemaal waar.

 

Ze antwoordde mij - ook per brief! - waarom ze zo plots was verhuisd. Ze wou de ruzie niet nog erger maken. Ze wou rust voor iedereen. Ze had niet meteen een plek waar wij samen konden 'thuis' zijn. En ze schreef dat ze veel aan mij dacht en dat alles wel goed zou komen. Dat heeft veel goedgemaakt want ik dacht dat ze niet meer om mij gaf. Ik was mijn moeder niet kwijt!

 

Sinds ik weet waarom mijn ouders scheidden, pieker ik daar niet meer zo over

 

Eerst was ik kwaad op mijn moeder omdat ze vertrok. En dan op mijn vader omdat hij haar niet kon tegenhouden. Ik was radeloos. Ik dacht eerst dat ik beter niets zei. Ik wou geen bijkomende last veroorzaken. Dat vond ik heel moeilijk. Ik wou weten wat er aan de hand was. Ik heb het aan mijn vader gevraagd. Hij vond het moeilijk om mij te vertellen waarom zij uit elkaar gingen. Toch heb ik doorgevraagd. Daar ben ik nu blij om. Mijn vader viel niet achterover en heeft het mij niet kwalijk genomen. Ik mocht zeggen wat ik moeilijk vond. Sinds ik weet waarom mijn ouders scheidden, pieker ik daar niet meer zo over.

 

Mijn mama was ongelukkig met papa. Daarom wou ze scheiden. Mijn papa vond dat eerst helemaal niet goed. Maar dan heeft hij gezien dat mama echt beslist had. En toen ging het beter. Ze hebben dan samen alles goed geregeld. In het begin zeiden mijn ouders totaal andere dingen. Mama zei dat ze ongelukkig was met papa en dat ze daarom verliefd was op een andere man. En papa zei dat die verliefdheid wel zou overgaan en dat mama dan zou terugkomen. Ik raakte helemaal in de war. Gelukkig heeft mijn moeder mij toen tot bedaren gebracht. Zij heeft mij uitgelegd dat het normaal is dat ouders er verschillend over denken. Dat mag. Ze zei dat papa te verdrietig was om haar te begrijpen.

 

Als ik hen nu vraag waarom ze gescheiden zijn, zeggen ze alle twee hetzelfde.

Ze zeggen dat ze veel voor elkaar gedaan hebben maar dat ze niet bij elkaar pasten. Ze waren van elkaar vervreemd. En ze willen uitdrukkelijk dat ik met elk van hen een sterke band blijf houden. Dat vind ik oké. Zo kon ik het ook aan mijn vriendinnen vertellen.

 

Ik was veel bezig met mama's vertrek. En ik was ook veel bezig met papa's verdriet. Het heeft een tijdje geduurd maar mijn vader heeft zich herpakt en zijn verdriet ging over. Stilaan kreeg alles weer vaste vorm. Nu heeft ook mijn vader een nieuwe partner. Papa is gemakkelijker. Ik ben blij dat hij gelukkig is. Maar ik weet nog niet goed hoe ik mij moet gedragen bij zijn vriendin. Ik zie wel dat ze haar best doet om het mij naar mijn zin te maken. Ik wil ook wel mijn best doen maar echt vriendelijk kan ik niet zijn. Misschien komt dat later.

 

Nu doen ze alle twee hun best om ervoor te zorgen dat de regeling goed werkt. Oef!

 

Terug naar de scheiding van mijn ouders. Mijn verhuizingen. Op een bepaald moment vroeg mijn moeder mij bij wie ik wou wonen bij mama of bij papa. Natuurlijk heb ik daar niets op geantwoord, dat begrijp je wel. Ik heb mijn moeder gezegd dat ik dat een verschrikkelijke vraag vond en dat begreep ze gelukkig wel onmiddellijk. Ik heb haar toen wel kunnen uitleggen waarom ik absoluut niet van school wou veranderen.

 

Mijn ouders hebben na een tijd beslist dat ik bij mijn vader blijf wonen en zo veel mogelijk naar mijn moeder ga. Ik wou ook weten hoe ze op dat idee zijn gekomen. Hun uitleg is de volgende. Toen mama verhuisd was hebben ze elkaar heel veel getelefoneerd. (Daar wist ik niets van. Ik lag in mijn bed mijn moeder te missen.)

Ze hebben toen veel gediscussieerd en af en toe stevig ruzie gemaakt. Mijn mama wou eerst dat ik meer tijd bij haar zou zijn. (Had ik dat toen maar geweten.) Nu doen ze alle twee hun best om ervoor te zorgen dat de regeling goed werkt. Oef!

 

Ik blijf nu meer bij mijn vader omdat hij veel dichter bij mijn school woont, en meer tijd heeft om mijn schooltaken op te volgen (ik geef toe dat dat misschien nodig is). Mijn moeder vond dat eerst helemaal niet goed, later wel. Ik ben blij dat de regeling kan veranderen als ik het echt niet zie zitten. Voorlopig vind ik het wel goed dat ik te voet naar school kan.

 

Ik voel het: alles komt goed

 

Ik vond het ook eigenaardig dat mijn vader alles voor mij betaalde. En mijn moeder dan? Mama was verbaasd dat papa mij niet had gezegd dat hij elke maand van haar geld kreeg voor mij. En dan heeft papa er snel bij gezegd dat mama zelfs meer voor mij betaalt dan hij. Dat vinden we nu allemaal normaal, ik ook. Mijn moeder werkt meer dan mijn vader waardoor zij meer geld voor mij heeft. Mijn vader werkt minder waardoor hij meer tijd voor mij heeft. Daar kan ik mee leven.

 

Altijd moeten inpakken en uitpakken vind ik wel nog altijd echt beu. Ik heb al dikwijls gedacht dat mijn ouders de rollen eens zouden moet omdraaien. Als zijzelf eens voortdurend zouden moeten verhuizen en ik zelf lekker op één plek blijf wonen, dan zouden ze weten wat een last dat heen en weer gedoe is. Ook daarvoor hebben mijn ouders een verstandige uitleg: drie huizen zijn echt te duur. Tja.

 

Tijdens 'de Grote Crisis' dacht ik Oh dit overleef ik niet. Nu kan ik daar natuurlijk meesmuilend om doen. Nu ik mijn draai terugvind. Ik voel het: alles komt goed.

Doei!